Zdjęcie
Józef Maria Innocenty Bocheński, dominikanin. / Sygn. FIL00777
© INSTYTUT LITERACKI
Powrót do listy

O. INNOCENTY MARIA BOCHEŃSKI

Biografia


PISARZ, PUBLICYSTA
ur. 30 sierpnia 1902 r. w Czuszowie
zm. 8 lutego 1995 r. we Fryburgu

Logik, filozof, sowietolog, publicysta, dominikanin. Ochrzczony jako Józef Franciszek Emanuel. Starszy brat Aleksandra i Adolfa. W okresie międzywojennym związany ze środowiskiem „Buntu Młodych” i „Polityki”. Po maturze wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Jako ułan 8. Pułku Ułanów im. Księcia Józefa Poniatowskiego walczył pod Komarowem.

W 1920 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po dwóch latach przeniósł się do Poznania i studiował ekonomię i ekonomię polityczną, m.in. pod kierunkiem profesorów Floriana Znanieckiego i Czesława Znamierowskiego. W 1926 r. podczas przewrotu majowego stanął po stronie rządu. W tym samym roku wstąpił do nowicjatu dominikanów w Krakowie, wtedy też przyjął imiona zakonne: Innocenty Maria, którymi podpisywał swe prace. W latach 1928-1943 odbył studia filozoficzne i teologiczne we Fryburgu i Rzymie. Był profesorem logiki w watykańskim Collegium Angelicum w latach 1934-1940. Habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1938 r.

Wojna
Podczas kampanii wrześniowej był kapelanem 80. Pułku Piechoty. Brał udział w bitwie pod Kockiem z Samodzielną Grupą Operacyjną Polesie gen. Franciszka Kleeberga. Przedostał się do Rzymu i w grudniu 1939 r. pełnił funkcję sekretarza komitetu dla ratowania profesorów UJ aresztowanych przez gestapo w Krakowie.

Brał udział w bitwie o Monte Cassino i pod Lorento jako starszy kapelan w stopniu majora. Był szefem wydawnictw religijnych 2. Korpusu Polskiego od lipca 1944 r. do października 1945 r.

Rektor i pilot
Po wojnie został profesorem filozofii współczesnej na Uniwersytecie we Fryburgu, którego był rektorem w latach 1964-1966. Był profesorem wizytującym uniwersytetów w USA i Argentynie, twórcą Instytutu Europy Wschodniej, redaktorem czasopisma „Studies In Soviet Thought” i serii wydawniczej „Sovietica”. Doradzał w sprawach sowieckich rządom: RFN, RPA, Argentyny i Szwajcarii.
Był założycielem i pierwszym rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii, członkiem Rady Muzeum Polskiego w Raperswilu.

Napisał 31 książek, ponad 200 artykułów naukowych, był współautorem ponad 70 prac. W wieku 70 lat uzyskał licencję pilota.

Dziennikarz i publicysta
Był zaprzyjaźniony z Jerzym Giedroyciem od czasów studenckich, drukował swoje artykuły w „Buncie Młodych”. Na łamach „Kultury” opublikował szereg artykułów dotyczących m.in. filozofii, religii, spraw sowieckich. W 1951 r. we wrześniowym numerze miesięcznika ogłosił Zarys Manifestu Demokratycznego - dokument programowy „Kultury”, który był rozpowszechniany w osobnej odbitce i podpisany przez jej zespół. Współpracował z Instytutem Literackim do końca życia.  

Wybrane publikacje:

  • O patriotyzmie, Szkocja 1942, Warszawa 1989
  • Filozofia bolszewicka, Włochy 1946
  • ABC tomizmu, Londyn 1950
  • Szkice etyczne, Londyn 1953
  • Ku filozoficznemu myśleniu, 1960 (wyd. pol. 1986)
  • Marksizm-leninizm: nauka czy wiara, Lublin 1988
  • Między logiką a wiarą, Montricher 1988
  • Szkice o nacjonalizmie i katolicyzmie polskim, Komorów 1998
  • Logika religii, Warszawa 1990
  • Logika i filozofia: wybór pism, Warszawa 1993
  • Sens życia i inne eseje, Kraków 1993
  • Zarys historii filozofii, Kraków 1993
  • Podręcznik do mądrości tego świata, Warszawa 1994
  • Wspomnienia, Kraków 1994
  • Lewica, religia, sowietologia, Warszawa 1996
Pomiń sekcję linków społecznościowych Facebook Instagram Vimeo Powrót do sekcji linków społecznościowych
Powrót na początek strony