Zdjęcie
Józef Łobodowski z wizytą w domu Instytutu Literackiego, obok Henryk Giedroyc. Maisons-Laffitte 1956 r. Fot NN. / Sygn. FIL06013
© INSTYTUT LITERACKI
Powrót do listy

JÓZEF ŁOBODOWSKI

Biografia


PISARZ, POETA
ur. 19 marca 1909 r. w Purwiszkach
zm. 18 kwietnia 1988 r. w Madrycie
Pseudonim: José Lobodowski

Poeta, pisarz, publicysta, dziennikarz radiowy i tłumacz.
Z „Kulturą” związany od pierwszego numeru, należał do bliskich współpracowników Jerzego Giedroycia.
Od 1935 r.  związany był z awangardą i „ruchem prometejskim”, współpracował z emigracją ukraińską i kaukaską. Od 1936 r. redaktor naczelny tygodnika „Wołyń”, redagował też m.in. „Barykadę” i „Dźwigary”. W latach 1937-1938 współpracował z „Biuletynem Polsko-Ukraińskim” redagowanym przez Włodzimierza Bączkowskiego i z Ukraińskim Instytutem Naukowym, dla którego tłumaczył m.in. wiersze Tarasa Szewczenki. W 1937 r. został laureatem Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury.

Anons o przyznaniu Józefowi Łobodowskiemu nagrody PAL. "Wiadomości Literackie", nr 7/693, z dn 7 lutego 1937 r..


Podczas kampanii wrześniowej służył w brygadzie kawalerii zmotoryzowanej płk. Stanisława Maczka. Przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie został aresztowany i osadzony w więzieniu wojskowym w Paryżu. Po zwolnieniu dotarł do Hiszpanii. Od 1941 r. do 1943 r. był więziony w Figueres. Do śmierci mieszkał w Madrycie.
Współtwórca i współpracownik sekcji polskiej Radio National w Madrycie (tzw. Radio Madryt), w którym pracował w latach 1949–1975. Publikował w pismach emigracyjnych, m.in. w: „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza”, „Orle Białym”, „Wiadomościach”, „Tygodniu Polskim”. Laureat wielu nagród, m.in.  w 1967 r. Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku, w 1967 r. Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w Londynie, a w 1969 r. londyńskich „Wiadomości”.
Na łamach „Kultury” omawiał literaturę ukraińską i hiszpańską, publikował też przekłady z ukraińskiego, białoruskiego, rosyjskiego i hiszpańskiego. Autor wyboru wierszy  afroamerykańskich poetów Ameryki Łacińskiej (głównie Kubańczyków), tłumaczonych przezeń z hiszpańskiego („Poezja murzyńska”- „Kultura” 1951, nr 9/47).
„Kultura” przyznała mu dwukrotnie nagrody literackie: w 1961 r. i w 1982 r. Nagrodę im. Zygmunta Hertza.

Bibliografia przekładów w wydawnictwach Instytutu Literackiego:

  • 1959 - wiersze Borysa Pasternaka [w:] Doktor Żywago, Tom 44
  • 1959 - Abram Terc [i.e. Andriej Siniawskij], Sąd idzie. Co to jest realizm socjalistyczny? Tom 46
  • 1961 - wraz z Aleksandrem Watem, Opowieści fantastyczne. Tom 68
  • 1961 - I. Iwanow, Czy istnieje życie na Marsie? Tom 69
  • 1963 - Abram Terc [i.e. Andriej Siniawskij], Lubimow. Tom 91
  • 1963 - wraz z K. Okuliczem i Z. Miłoszewskim, We własnych oczach. Antologia współczesnej literatury sowieckiej. Tom 92
  • 1965 - Abram Terc [i.e. Andriej Siniawskij], Myśli niespodziewane. Tom 107
  • 1965 - Mikołaj Arżak [i.e. Julij Daniel], Odkupienie i inne opowiadania. Tom 120
  • 1967 - Galina Sieriebriakowa, Huragan. Tom 1949
  • 1968 - Andriej Sacharow, Rozmyślania o postępie, pokojowym współistnieniu i wolności intelektualnej. Tom 162
  • 1971 - Aleksander Sołżenicyn, Oddział chorych na raka. Tom 203

W innych oficynach ukazały się m.in.:

  • Kasydy i gazele, Londyn 1961.
  • Dytyramby patetyczne, Londyn 1988.
  • Mare rostrum, Nowy Jork 1986.
  • Pamięci Sulamity, Toronto 1987.
  • Rachunek sumienia: wybór wierszy 1940-1980, Paryż 1987.
     
Pomiń sekcję linków społecznościowych Facebook Instagram Vimeo Powrót do sekcji linków społecznościowych
Powrót na początek strony