Giedroyc zwraca się do Michała Hellera z prośbą o ocenę „rewelacji” nadesłanych przez prof. Horbaczewskiego. Dopytuje także, czy profesor wie coś o losach wspomnień kołymskich Szałamowa, które chciałby wydać po polsku. List kończy się przypomnieniem „lekkomyślnie złożonej obietnicy” napisania przez Hellera recenzji.
Redaktor zgłasza się do Hellera z prośbą o komentarze i sugestie w sprawie planowanej antologii eseistyki sowieckiej. Proponuje także tematy tekstów o Sowietach do wydania w Instytucie Literackim, w formie artykułów lub książek.
Giedroyc dowiedziawszy się o manuskryptach Sołżenicyna (Archipelag i Gułag ?!!), które są podobno gdzieś na Zachodzie, próbuje je odnaleźć u rosyjskich przyjaciół.
Giedroyc proponuje Hellerowi (wraz z małżonką) przyjazd do Maisons-Laffitte, w celu omówienia planów i spotkania z Herlingiem-Grudzińskim. Ponawia propozycje tematów esejów z poprzedniego listu i prosi o pomoc przy tłumaczeniu na polski określeń gwarowych z książki Sołżenicyna.
Giedroyc powraca do poruszanego w rozmowie wątku prowadzenia przez Hellera kroniki rosyjskiej na łamach „Kultury”. Zaczęła się ona ukazywać, pod tytułem „W sowieckiej prasie”, od numeru 5/260 w 1969 roku. Heller pisał ją pod pseudonimem Adam Kruczek przez następne lata. Redaktor ponawia też propozycje napisania tekstów poświęconych sowieckiej polityce nacjonalistycznej i pyta o opinię nt. książki Machajkego, którą chciałby wydać.
Redaktor rozpoczyna akcję propagującą ideę pokojowej nagrody Nobla dla Andrieja Sacharowa. Informuje Hellera o swoich działaniach w tej sprawie i prosi o zaangażowanie się. Plan Giedroycia zakończy się sukcesem w 1975 roku.
Redaktor prosi Hellera o korektę „Deklaracji praw człowieka” w języku rosyjskim.
Giedroyc wysyła Hellerowi część tłumaczenia na polski książki „Świat obozów koncentracyjnych a literatura sowiecka” z prośbą o sprawdzenie błędów. Sugeruje także temat eseju dla „Kultury” i prosi o poszerzenie rubryki „W sowieckiej prasie” o krótkie notki o książkach poświęconych tematyce sowieckiej.
Giedroyc pisze do Hellera o swoim nowym pomyśle, czyli wydaniu antologii tekstów chińskich. Prosi o propozycje tekstów i sugeruje możliwość wydania zbioru jednocześnie po polsku i rosyjsku. Opowiada także o szale na „Archipelag GUŁag” Sołżenicyna, który rozchodzi się bardzo szybko, także w Polsce i Rosji. Prosi Hellera o pomoc przy uzyskaniu tekstu rosyjskiego drugiego tomu.
Redaktor cieszy się ze zgody Hellera na opracowanie antologii tekstów chińskich. Obiecuje mu podesłać listę znanych sobie książek poświęconych Chinom. Załącza także drugą część tłumaczenia książki historyka.
Heller komentuje wypowiedź Zbigniewa Brzezińskiego o stosunku Związku Sowieckiego do sytuacji w Polsce. Uważa, że amerykański politolog „w gorączce przedwyborczej” popełnia błędy w ocenie, szczególnie biorąc pod uwagę możliwości współpracy z jakimkolwiek pro-reżimowym rządem. Oceniana przez Brzezińskiego jako bardzo trudna sytuacja po wydarzeniach w Polsce, zdaniem Hellera jest zdecydowanie łatwiejsza dla rządu ZSSR niż ta z lat 20.
Giedroyc przesyła Hellerowi prośbę o napisanie artykułu do „Kultury” poświęconego sowieckiemu samizdatowi o polskiej rewolucji, ze szczególnym uwzględnieniem stosunku rosyjskiego społeczeństwa do wydarzeń w Polsce. Drugą prośbą jest „rozprawienie się” ze Stefanem Kisielewskim i jego najnowszą wizją stosunków między Polską a Związkiem Sowieckim...
Giedroyc pracuje nad przywróceniem pamięci zbiorowej Polaków i Rosjan postaci Dimitrija Fiłosofowa, rosyjskiego emigranta politycznego i krytyka literackiego i prosi Hellera o rady, jak przeprowadzić to przedsięwzięcie. Pyta także o opinię publicysty na temat bieżącego życia politycznego, a w szczególności stosunków polsko-rosyjskich.