Po studiach polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczęła pracę w TVP, a później w radiowej Trójce, kierowała tam m.in. redakcją muzyczną, jej autorstwa jest m.in. audycja pt: Historia jednego przeboju. W 1975 r. wyjechała na stypendium do USA. gdzie pracowała m.in. w redakcji polonijnego pisma „Nowy Dziennik”. Pod koniec lat 70. była asystentką i sekretarką Czesława Miłosza, m.in. redagując z poetą serię rozmów, które potem wielokrotnie ukazywały się w wydaniach książkowych. Od połowy lat 80. mieszkała w Paryżu. Współpracowała m.in. z paryską „Kulturą”, a także Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa i BBC. W 1992 r. wróciła do Polski, w latach 90. była wicedyrektorką Polskiego Radia BIS.
W prasie emigracyjnej i w publikacjach książkowych używała pseudonimu „Ewa Czarnecka”. W „Kulturze” publikowała szkice poświęcone pisarzom, recenzje książkowe, a także teksty o życiu Polaków w Stanach. W dorobku miała kilkadziesiąt tłumaczeń, w tym przekłady poezji Adama Zagajewskiego na język angielski.
W 1987 r. otrzymała Nagrodę Literacką im. Zygmunta Hertza. Wróciła do Polski w 1992 r., a od 2000 r. mieszkała w Gdyni, gdzie zmarła.