Prozaik, dziennikarz. Pierwsze lata życia spędził na Podolu, edukację rozpoczął w Żółkwi, a kontynuował we Lwowie. Po maturze uległ namowom rodziny i podjął naukę na Politechnice Lwowskiej, studia przerwał po śmierci ojca.
Dzięki niewielkiemu spadkowi pojechał do Paryża, gdzie przez dwa lata studiował urbanistykę, a gdy pieniądze się skończyły, powrócił do Lwowa w 1932 r. Brał aktywny udział w życiu intelektualnym, zaczął pisać i publikować.
Podczas wojny był oficerem w 10. Brygadzie Zautomatyzowanej Generała Maczka, z którą przedostał się na Węgry, a później do Francji. W Anglii poznał swoją przyszłą żonę, Edith Norris, z którą po demobilizacji udał się do Nowego Orleanu.
Od 1951 r. pracował w nowojorskim radiu Głos Ameryki. Zmiany siedziby radia zmuszały go do kolejnych przeprowadzek – do Waszyngtonu, a później do Arlington w Wirginii. Od lat 50. współpracował dość regularnie z „Kulturą”, publikując opowiadania.
W 1961 r. w Stanach odwiedził go Jerzy Giedroyc, z którym ustalił plan wydania w Bibliotece „Kultury” tomu swoich opowiadań. Plan ten został zaakceptowany, a jego owocem jest zbiór „Pierścień z papieru”, jedyny wydany za życia autora, za który otrzymał Nagrodę Literacką „Kultury” w 1962 r. W 1971 r. dostał Nagrodę Fundacji Kościelskich w Genewie za wkład w literaturę polską.
