Na początku lat 90. Leopold Unger podjął się stworzenia niewielkiej antologii tekstów, będących paszkwilami, a częściej atakami na Jerzego Giedroycia. Jest to wybór z kilkudziesięciu lat, uczyniony z książek i gazet, ukazujących się - co ciekawe - nie tylko w PRL-u czy za Żelazną Kurtyną. Są to materiały zaaranżowane, bądź wprost sfinansowane przez agendy policji politycznej albo biura ówczesnych propagandystów. Pisane były przez chętnych na ogół autorów, czasem amatorów, częściej przez profesjonalistów, których w Polsce do takiej roboty nigdy nie brakowało. Unger w swej przedmowie apeluje o dalsze szperanie, znajdowanie i przypominanie, kończy zaś stwierdzeniem, że z najemnikami niczego solidnego zbudować się nie da, ani komputerów, ani demokracji...

Książka ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej POMOST. Warszawa 1992.