Ojciec Hélène Peltier był wojskowym i dyplomatą, los sprawił, że urodziła się w Rydze, ale fascynacja Rosją i wschodem Europy pozostała na całe życie. W latach 1947-50, kiedy jej ojciec był attaché morskim przy ambasadzie francuskiej, studiowała na Uniwersytecie Moskiewskim. Wtedy poznała Siniawskiego, z którym się zaprzyjaźniła. Przemycała później jego manuskrypty na Zachód, była o to oskarżona w procesie przeciwko pisarzom: Danielowi i Siniawskiemu.
W roku 1958 wyszła za mąż za znanego polskiego rzeźbiarza, Augusta Zamoyskiego. W 1965 r. osiedli w Saint Clar, na południu Francji, zamieniając starą fermę na mieszkanie i pracownię rzeźbiarza. Przez lata Hélène Zamoyska była profesorem języka rosyjskiego na wielu uniwersytetach we Francji, najdłużej w Tuluzie. Po śmierci męża (1979 r.) Hélène założyła Stowarzyszenie, by chronić i pokazać światu dzieło Augusta Zamoyskiego. W 2002 r. brak środków i choroba zmusiły ją do podjęcia decyzji, by przekazać spuściznę rzeźbiarza do Opactwa Sylvanés w Pirenejach. Napisała m.in. przedmowę do wydanego przez IL stenogramu z procesu A. Siniawskiego i J. Daniela pt. „Sąd idzie!” (Biblioteka „Kultury”, tom 127, 1966).
