Poeta, tłumacz, krytyk literacki.
W trakcie II wojny światowej wraz z rodziną wyemigrował do Turcji, później trafił do Palestyny. W 1947 r. znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował przez wiele lat.
Ukończył studia filologiczne (anglistyka) i filozoficzne na angielskich uniwerysytetach. Publikował w czasopiśmie „Merkuriusz polski”, w latach 1955–59 był pracownikiem sekcji polskiej Głosu Ameryki w Monachium.
Razem z innymi pisarzami z kręgu „Merkuriusza...” założył czasopismo i grupę literacką „Kontynenty”, w której skład wchodzili m.in. Bogdan Czaykowski, Zygmunt Ławrynowicz i Bolesław Taborski. Jednocześnie publikował w wielu tytułach emigracyjnych i wykładał na licznych uniwersytetach w Wielkiej Brytanii. Pod koniec lat 60. zaczął tłumaczyć z polskiego na angielski, zarówno poezję, jak i traktaty filozoficzne. W ramach popularyzacji kultury polskiej prowadził poświęcone jej audycje w radiu BBC. Był laureatem licznych nagród, zarówno literackich, jak i translatorskich, a także stypendystą i uczestnikiem festiwali literackich.
Do „Kultury” trafił wraz ze swoimi kolegami z „Kontynentów” w 1956 r., dzięki protekcji Marii Danilewicz–Zielińskiej, która śledziła najciekawsze zjawiska w literaturze emigracyjnej. W 1962 r. nakładem Instytutu Literackiego ukazał się zbiór wierszy „Topografia wnętrza. Poezje”, cztery lata później „Sen – cytadela – gaj”, a w 1982 r. „Wiek złoty”. Czerniawski był też stałym recenzentem „Kultury” - najczęściej publikował omówienia książek poetyckich i filozoficznych. Na łamach pojawiały się także krótkie fragmenty jego prozy i wiersze. Okresy bliskiej współpracy poety z „Kulturą” to lata 60. i 90.
