(właśc. Maksymilian Boruchowicz) Prozaik, publicysta, historyk i socjolog.
Po ukończeniu gimnazjum studiował polonistykę na UJ. Przez wiele lat był kierownikiem działu „Wśród poetów” w krakowskim „Nowym Dzienniku”. Współpracował z wieloma pismami, m.in. z lwowskimi „Sygnałami”, współredagował także pismo „Albo Albo” (Kraków 1937-1938).
W latach 1933 1935 był członkiem Komitetu Centralnego Poalej-Syjon w Krakowie, w 1939 r. był delegatem tej partii na Kongresie Syjonistycznym w Genewie. Był członkiem PPS.
Jesienią 1942 r. został aresztowany we Lwowie i osadzony w obozie koncentracyjnym KZ Janowska (tzw. obóz janowski we Lwowie). Uciekł stamtąd przy pomocy towarzyszy z krakowskiej PPS. Od jesieni 1943 r. do końca okupacji był komendantem oddziałów bojowych PPS w powiatach miechowskim i pińczowskim.
W latach 1945-1947 był kierownikiem Wojewódzkiej Żydowskiej Komisji Historyczne] w Krakowie i wicedyrektorem Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej oraz współredaktorem jej wydawnictw. Występował jako ekspert w procesach przeciwko hitlerowskim zbrodniarzom wojennym.
W 1947 r. osiedlił się we Francji. Pracował w różnych instytucjach badawczych i uniwersyteckich, m.in. w Comité d`Histoire de la ll Guerre Mondiale oraz w Centre National de Recherches Scienifiques.
W 1958 r. doktoryzował się na Sorbonie. Poza książkami ogłosił wiele prac historycznych we francuskich periodykach; często zabierał głos we francuskim radiu i telewizji, wykładał i reprezentował Francję na kongresach historyków. Był doradcą historycznym w filmach dotyczących okupacji hitlerowskiej. Był autorem kilkudziesięciu książek, główie na temat okupacyjnych losów Żydów, jego teksty pojawiały się w antologiach i opracowaniach.
Od połowy lat pięćdziesiątych XX. w. publikował na łamach „Kultury”, ogłosił też wiele tekstów „Zeszytach Historycznych”.
Zmarł w Paryżu, jest pochowany w kibucu Cabri w Galilei.
