Dorastał we Lwowie, studiował w Akademii Handlu Zagranicznego oraz na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Był aktywnym członkiem demokratycznych organizacji akademickich, m.in. Polskiej Młodzieży Społeczno-Demokratycznej. W czasach studenckich sprzeciwiał się antysemickim ekscesom na uniwersytecie.
Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w kampanii wrześniowej. Zdemobilizowany, przedostał się na Węgry, a później do Francji, gdzie poznał Jana Karskiego. Wraz z innymi polskimi żołnierzami oraz rządem trafił do Anglii. Uczestniczył w szkoleniu kurierskim w Londynie, a w 1943 r. – jako „cichociemny” – został przerzucony do Polski. Działał w podziemnych organizacjach antyhitlerowskich w Warszawie, brał udział w nauczaniu na podziemnym uniwersytecie. W imieniu rządu polskiego przewiózł do Warszawy fundusze zebrane na rzecz Żydowskiej Organizacji Bojowej. Na początku 1944 r. został wysłany do Londynu z dokumentami od gen. Tadeusza „Bora” Komorowskiego. Do Polski już nigdy nie powrócił. Podjął pracę jako sekretarz premiera Tomasza Arciszewskiego.
Po wojnie studiował prawo na Oxfordzie. W 1949 r. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Ukończył historię i nauki polityczne na Georgetown University. W kolejnych latach kontynuował karierę akademicką, wykładał na uniwersytetach w Pakistanie, Japonii i na Cejlonie. W 1962 r. przyjął amerykańskie obywatelstwo. W latach 1969-1982 związany z uniwersytetem w San Francisco, na którym w 1983 r. otrzymał status profesora emerytowanego.
Współpracował z „Zeszytami Historycznymi”.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983) i medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” (1985).
