Poeta, pisarz, publicysta, dziennikarz radiowy i tłumacz.
Z „Kulturą” związany od pierwszego numeru, należał do bliskich współpracowników Jerzego Giedroycia.
Od 1935 r. związany był z awangardą i „ruchem prometejskim”, współpracował z emigracją ukraińską i kaukaską. Od 1936 r. redaktor naczelny tygodnika „Wołyń”, redagował też m.in. „Barykadę” i „Dźwigary”. W latach 1937-1938 współpracował z „Biuletynem Polsko-Ukraińskim” redagowanym przez Włodzimierza Bączkowskiego i z Ukraińskim Instytutem Naukowym, dla którego tłumaczył m.in. wiersze Tarasa Szewczenki. W 1937 r. został laureatem Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury.
Anons o przyznaniu Józefowi Łobodowskiemu nagrody PAL. "Wiadomości Literackie", nr 7/693, z dn 7 lutego 1937 r..
Podczas kampanii wrześniowej służył w brygadzie kawalerii zmotoryzowanej płk. Stanisława Maczka. Przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie został aresztowany i osadzony w więzieniu wojskowym w Paryżu. Po zwolnieniu dotarł do Hiszpanii. Od 1941 r. do 1943 r. był więziony w Figueres. Do śmierci mieszkał w Madrycie.
Współtwórca i współpracownik sekcji polskiej Radio National w Madrycie (tzw. Radio Madryt), w którym pracował w latach 1949–1975. Publikował w pismach emigracyjnych, m.in. w: „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza”, „Orle Białym”, „Wiadomościach”, „Tygodniu Polskim”. Laureat wielu nagród, m.in. w 1967 r. Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku, w 1967 r. Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w Londynie, a w 1969 r. londyńskich „Wiadomości”.
Na łamach „Kultury” omawiał literaturę ukraińską i hiszpańską, publikował też przekłady z ukraińskiego, białoruskiego, rosyjskiego i hiszpańskiego. Autor wyboru wierszy afroamerykańskich poetów Ameryki Łacińskiej (głównie Kubańczyków), tłumaczonych przezeń z hiszpańskiego („Poezja murzyńska”- „Kultura” 1951, nr 9/47).
„Kultura” przyznała mu dwukrotnie nagrody literackie: w 1961 r. i w 1982 r. Nagrodę im. Zygmunta Hertza.
Bibliografia przekładów w wydawnictwach Instytutu Literackiego:
W innych oficynach ukazały się m.in.:
