Pochodził z inteligenckiej rodziny żydowskiej Lipschützów. Edukację odebrał w Krakowie, w Gimnazjum św. Jacka. Pierwsze utwory literackie publikował przed wojną, w „Kuźni Młodych” i „Naszym Wyrazie”.
Podczas wojny uciekł do Lwowa, skąd przez Sowietów został zesłany do obozu pracy nad Wołgą, gdzie pracował jako pomocnik lekarza. Na mocy traktatu Sikorski – Majski wydostał się z Rosji z Armią Andersa i dotarł do Teheranu. Tam przebył najpierw tyfus, a później zapalenie mózgu i został zwolniony z wojska. Z Iranu trafił do Palestyny, gdzie w 1945 r. uległ częściowemu paraliżowi. Do końca życia na maszynie pisał tylko lewą ręką, a pod koniec stracił także władzę w nogach.
Od 1949 r. mieszkał w Tel Awiwie i pracował nad opowiadaniami zebranymi później w tomie „Noc i dzień”, za który w 1955 r. dostał literacką nagrodę „Kultury”. Podczas długiej i ciężkiej choroby opiekę nad Lipskim sprawowała Łucja Gliksman, wieloletnia przyjaciółka pisarza i historyczka literatury polskiej. Dzięki niej pisarzowi udało się w 1975 r. odwiedzić Maisons-Laffitte, gdzie spotkał się z Redaktorem, Józefem Czapskim i Gustawem Herlingiem-Grudzińskim.
