Prawnik, historyk i publicysta
Absolwent prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował jako prokurator w Warszawie. W 1935 r. był współoskarżającym w procesie o zabójstwo ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego. Od września 1939 r. żołnierz Armii Polskiej we Francji. Uczestnik walk w 1940 r. w Lotaryngii i Wogezach, internowany w Szwajcarii. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Croix de Guerre.
W 1945 r. pozostał na emigracji i zamieszkał w Paryżu.
Aktywny działacz społeczny – działał w Towarzystwie Opieki nad Polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji, Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów. Będąc bratankiem Tadeusza Boya-Żelenskiego był zaangażowany w śledztwo dotyczące mordu na profesorach lwowskich przez Niemców w 1941 r.
Autor m.in. „Zabójstwa ministra Pierackiego” (1973, wydanie krajowe - 1995).
Był wieloletnim współpracownikiem „Kultury” i „Zeszytów Historycznych”. Na łamach tego ostatniego pisma opublikował 16 artykułów.
Bibliografia
- B. Winklowa, Władysław Marcel Żeleński (1903-2006), Archiwum Emigracji (2009), z. 1, s. 202-204.
