Publicysta, krytyk literacki i dyplomata. Urodzony w rodzinie nauczycielskiej. Absolwent Filologii Polskiej w Uniwersytecie Warszawskim (magisterium w zakresie teatrologii w 1972 r. pod kierunkiem prof. dr Tadeusza Sieverta) oraz podyplomowego Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (pracownia reportażu pod kierunkiem Krzysztofa Kąkolewskiego) – 1972-1974. Doktorant w Instytucie Badań Literackich 1976-1978. Słuchacz Uniwersytetu w Bonn na Wydziałach Historii i Politologii 1984-1985, gdzie przebywał jako stypendysta katolickiej fundacji KAAD (Katholischer Akademischer Auslaender Dienst), zaproszony przez Centralny Komitet Katolików Niemieckich. Ukończył Podyplomowe Studium Służby Zagranicznej Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (2002).
Pracował w latach 1973-74 w dwutygodniku „Student” w Krakowie, w latach 1974-76 jako redaktor działu w dwutygodniku „Nowe Książki”, w latach 1978-79 był redaktorem działu poezji w tygodniku „Kultura” w Warszawie, skąd został wyrzucony z zakazem pracy w mediach państwowych w listopadzie 1979 r. Od 13 grudnia 1981 r. do 30 października 1982 r. był internowany w ASW Białołęka i Obozie w Strzebielinku.
Od 1981 r. do 1992 r. był zatrudniony jako redaktor działu literackiego miesięcznika „Więź”. Pozostaje nadal członkiem zespołu „Więzi”. W latach 1989-1990 po objęciu redakcji przez Jarosława Kaczyńskiego był kierownikiem działu kulturalnego „Tygodnika Solidarność”.
Od 1992 r. urzędnik państwowy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Ministerstwie Spraw Zagranicznych, pełnił funkcje dyplomatyczne jako konsul RP w Kolonii (RFN), konsul RP w Bernie (Szwajcaria), dyrektor Instytutu Polskiego w Moskwie, konsul generalnt RP w Irkucku i konsul RP w Moskwie.
W latach 1978-81 współpracował z wychodzącym poza cenzurą lubelskim periodykiem „Spotkania”, związanym ze środowiskiem KUL, i w szczególności z przedstawicielem „Spotkań” w Paryżu, Piotrem Jeglińskim.
W latach 1986-1992 był nieoficjalnym korespondentem Instytutu Literackiego w Polsce. W imieniu Jerzego Giedroycia przekazywał na Zachód zamówione teksty oraz krajowym autorom honoraria za publikacje w miesięczniku. W latach 1988-1991 był także krajowym przedstawicielem kwartalnika emigracyjnego Północnoamerykańskiego Studium Spraw Polskich w Ann Arbor (USA) „Studium Papers” oraz czasopisma „Periphery”.
Wspomnienie Marka Zielińskiego o jego pracy dla Instytutu Literackiego można przeczytać TUTAJ
Wydał dwie książki poświęcone literaturze polskiej i rosyjskiej: „Kilka niewzruszonych przekonań”, Warszawa 1987, w Bibliotece „Więzi”. „Ucieczka przed Polską. Szkice nie tylko o literaturze”, Kraków 2006, Wydawnictwo „Arcana”.
Otrzymał dwukrotnie nagrodę Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej POLCUL Foundation: w 1984 r. za udział w rozwoju niezależnej kultury polskiej; w 1992 za publicystykę na rzecz współpracy z sąsiadami i ochronę mniejszości. Został odznaczony: odznaką Zasłużony działacz kultury przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2001 r. i odznaką Zasłużony dla kultury polskiej przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2009 r. W 2009 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Litwy za współpracę na rzecz niepodległości Litwy.
Opracowania autorstwa M. Zielińskiego zostały zamieszczone w:
