Studiował nauki polityczne w Wiedniu, Paryżu i Genewie. Współpracował z tygodnikiem sportowym „Stadion”, z „Epoką”, „Kurierem Porannym” i „Gazetą Polską”. W 1932 r. został korespondentem Polskiej Agencji Telegraficznej przy Lidze Narodów. Od 1935 r. do wybuchu wojny redagował dział zagraniczny „Expressu Porannego”.
W styczniu 1940 r. wstąpił do Wojska Polskiego we Francji i skończył szkołę podchorążych artylerii. Po klęsce Francji w czerwcu 1940 r. ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Podczas pobytu w Szkocji w latach 1941–1942 współredagował „Nowiny” oraz „Dziennik Żołnierza”.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Został redaktorem naczelnym „Dziennika Polskiego”. Uczestniczył w konferencji założycielskiej ONZ w San Francisco (od kwietnia do końca czerwca 1945). Publikował m.in. w londyńskich „Wiadomościach”, „W drodze”, „Kulturze” i w prasie brytyjskiej, współpracował z Radiem Wolna Europa. Działał w Polskim Ruchu Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja”.
Autor licznych publikacji z dziedziny polityki międzynarodowej wydawanych po polsku, francusku i angielsku. Jego najważniejszą książką (18 wydań) był tom Najlepszy sojusznik Hitlera – monografia współpracy niemiecko-sowieckiej w latach 1939–1941. W „Kulturze" drukował artykuły dotyczące polityki międzynarodowej i historii. Redaktor często pomieszczał jego polemiczne listy do redakcji.
