Pułkownik kawalerii Wojska Polskiego. Publicysta i autor wspomnień.
W czasie I wojny światowej ukończył szkołę kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego. W listopadzie 1917 r. zaczął służbę w I Korpusie Polskim gen. Dowbora Muśnickiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był oficerem sztabu.
W 1923 r. był szefem sztabu IV Brygady Jazdy w Suwałkach. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu oficera Sztabu Generalnego został przeniesiony do Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, która 1 czerwca 1928 r. została przeformowana w Centrum Wyszkolenia Kawalerii.
Wykładał w Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. W lipcu 1929 r. został przeniesiony z 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach do 7 pułku Ułanów Lubelskich w Mińsku Mazowieckim na stanowisko zastępcy dowódcy. W 1932 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Starogardzie Gdańskim. W styczniu 1935 r. został pułkownikiem.
W 1936 r. wyznaczony na stanowisko I oficera sztabu Inspektora Armii gen. dyw. Leona Berbeckiego. Wiosną 1938 r. został attaché wojskowym w Kownie. W połowie października 1939 r. wraz z całym personelem ambasady opuścił Litwę i znalazl się we Francji. W 1940 r., już w Anglii, został szefem Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza. W czerwcu 1942 r. został zastępcą dowódcy 1 Dywizji Pancernej. Od stycznia 1942 był przedstawicielem w Połączonym Sztabie Sojuszniczym w Waszyngtonie.
Po wojnie mieszkał w USA i prowadził pensjonat. Współpracował z Instytutem Literackim, publikował w Zeszytach Historycznych. W IL opublikował „Z generałem Sikorskim na obczyźnie” (1968)
