Działaczka socjalistyczna, publicystka i historyczka.
Po I wojnie światowej zapisała się na studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie poznała swojego męża, wtedy studenta prawa, Adama Ciołkosza. Od 1920 r. członkini PPS. W 1925 r. rozpoczęła pracę jako bibliotekarka i wykładowczyni Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, jednocześnie wspierając karierę męża, który z ramienia PPS został tarnowskim posłem. Po jego aresztowaniu została wybrana członkiem zarządu PPS. Funkcję tę sprawować miała do śmierci, w 1990 r. została obrana Honorową Dożywotnią Przewodniczącą Partii.
W trakcie wojny Ciołkoszowie opuścili kraj, przez Rumunię dostając się do Paryża, a po wkroczeniu wojsk hitlerowskich do Francji przedostali się do Londynu, gdzie pozostali do końca życia.
W Londynie pełniła funkcję członkini Centralnej Rady PPS, była także wiceprzewodniczącą Zjednoczenia Polek na Emigracji. W 1967 r. razem z mężem opublikowali w Londynie pierwszy tom „Zarysu dziejów socjalizmu polskiego”, za który zostali nagrodzeni Nagrodą Literacką „Kultury”.
