Publicysta i radiowiec.
Urodzony na Ukrainie w rodzinie ziemiańskiej, mieszkał w Kijowie, a od 1919 r. w Warszawie. Absolwent gimnazjum im. Stanisława Staszica, potem studiował prawo i ekonomię w Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie obronił prace doktorską. Jako publicysta zadebiutował w 1923 r. w krakowskim „Czasie”. Pisał też w wileńskim „Słowie” i prowadzonym przez Jerzego Giedroycia „Buncie Młodych”.
Od roku 1924, zatrudniony w MSZ pracował w ambasadach polskich w Paryżu (1927-1928), Nowym Jorku (1928-1931) i Tokio (1931-1933). W końcu 1933 r. odszedł ze służby dyplomatycznej. W latach 1935-1939 pracował w Banku Polskim. W 1939 r. został korespondentem dziennika „Słowo” w Londynie i tam pozostał na stałe. Po wybuchu II wojny światowej rozpoczął pracę w polskiej sekcji radia BBC. Pracował też w emigracyjnym Ministerstwie Informacji i Dokumentacji.
Po wojnie pozostał na emigracji, współpracował z monachijskim oddziałem rozgłośni „Głos Ameryki”, „Dziennikiem Polskim” i „Dziennikiem Żołnierza”, był paryskim korespondentem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Do „Kultury” pisał głównie o gospodarce. W Instytucie Literackim ukazał się pośmiertnie, w 1992 roku, zbiór jego najważniejszych esejów „Zagubieni romantycy i inni”.
