Pochodziła z rodziny emigrantów z Wilna, którzy opuścili to miasto po 1905 r. i wyprowadzili się do Szwajcarii. W domu mówiono po polsku, stąd jej znajomość tego języka. Dorastała w Genewie i tam też studiowała.
Na początku lat trzydziestych uczęszczała na wykłady Karla Jaspersa w Heidelbergu i Martina Heideggera we Fryburgu. Tuż przed wybuchem II wojny światowej nawiązała kontakty z francuskimi intelektualistami i filozofami, w tym Paulem Ricoeurem. Przez lata pracowała na uniwersytecie w Genewie, ale dawała również wykłady w Paryżu oraz w Stanach Zjednoczonych. Działała na rzecz federacji europejskiej.
W 1950 r. podczas Kongresu Wolności Kultury poznała Jerzego Giedroycia i Józefa Czapskiego. Poprzez nich zawarła znajomość z Czesławem Miłoszem.
Tłumaczyła na francuski m.in. dorobek Karla Jaspersa i Czesława Miłosza.
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych pracowała dla UNESCO. Na zakończenie tej kariery opublikowała książkę Le droit d’être un homme [Prawo do bycia człowiekiem], która stanowi podsumowanie jej poglądów na kwestię praw i obowiązków jednostki jako człowieka.
Nakładem Instytutu Literackiego ukazał się tom jej autorstwa Polityka i rzeczywistość.
