Przed II wojną światową mieszkał w Piotrkowie Trybunalskim. Służbę wojskową odbył w Marynarce Wojennej. Skończył studia inżynierskie (budowa dróg i mostów). Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Lwowie, gdzie pracował przy budowie bocznicy kolejowej. Po zajęciu miasta przez Niemców przedostał sie do Piotrkowa i tam wstąpił do Armii Krajowej. Dowództwo AK wysłało go Marsylii, Dotarł tam pociągiem, posługując sie fałszywymi dokumentami, nie mówiąc słowa po niemiecku. W Marsylii wspomagał francuski ruch oporu w sabotowaniu budowy umocnień obronnych portu. Po zajęciu południowej Francji przez wojska alianckie, w sierpniu 1944r. współorganizował i prowadził stację zborną dla wojska polskiego (Centre de Rassemblment des Soldats Polonais) w Nicei.

Pod koniec wojny wstąpił do Drugiego Korpusu w Rzymie, gdzie pracował w Wydziale Kultury i Prasy. Został redaktorem technicznym „Orła Białego”. Wykonywał tę pracę najpierw w Rzymie, a później w Belgii. W maju 1947 r. przejął reprezentację pisma we Francji.

 

 

Jeszcze w Rzymie poznał zespół redakcyjny „Kultury”. Po przyjeździe do Paryża zgłosił się do Redaktora Giedroycia z ofertą pomocy przy skł adaniu i drukowaniu pierwszego paryskiego numeru „Kultury”. Numer ten ukazał   się w innym formacie i w całkowicie innej szacie, niż zaprojektowane w Rzymie do nru 1. przez Stanisława Gliwę. Jedynym zachowanym elementem tego projektu była kolumienka, tym razem z literami ILP (Instytut Literacki Paryż). Istnieje podejrzenie graniczące z pewnością, że nowy format, winietę oraz szatę graficzną „Kultury”, (które z minimalnymi zmianami utrzymały sie do końca istnienia pisma) zaprojektował właśnie Piaskowski.

 

Winieta pierwszego (podwójnego) numeru paryskiego. Najprawdopodobniej została zaprojektowana przez Stanisława Piaskowskiego. 

 

Współpraca z Redaktorem trwała bardzo krótko i skończyła się konflliktem, jak wspominał Jerzy Giedroyc w "Autobiografii na cztery ręce" - w numerze 2-3 roiło się od błędów, bo wyszedł on bez korekty. Więcej o kulisach ewolucji szaty graficznej „Kultury” można przeczytać w artykule Stanisława Mancewicza.

Zdemobilizowany w 1947 r. Piaskowski wyemigrował najpierw do Belgii, a następnie poprzez Australię trafił do USA. Zamieszkał w Albany w stanie Nowy Jork NY, gdzie pracował przez wiele lat w firmie budowy dróg i mostów. Po przejściu na emeryturę prowadził razem z żoną drukarnię Sigma Press, która wydała szereg książek ozdobionych jego grafikami, m.in. zbiór wierszy Indian Summer Anny Frajlich (1982 r.).

Z zamiłowania był historykiem. Napisał i wydrukował kanoniczne dzieła dotyczące historii poskiej marynarki wojennej: Okręty Rzeczypospolitej Polskiej 1920-1946, i trzytomowe dzieło Kroniki Polskiej Marynarki Wojennej 1918-1946.