Logik, filozof, sowietolog, publicysta, dominikanin. Ochrzczony jako Józef Franciszek Emanuel. Najstarszy brat publicystów: Aleksandra i Adolfa. W okresie międzywojennym.związany ze środowiskiem „Buntu Młodych” i „Polityki”. Po maturze wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Jako ułan 8. Pułku Ułanów im. Księcia Józefa Poniatowskiego walczył pod Komarowem. W 1920 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po dwóch latach przeniósł się do Poznania i studiował ekonomię i ekonomię polityczną, m.in. pod kierunkiem profesorów Floriana Znanieckiego i Czesława Znamierowskiego. W 1926 r. podczas przewrotu majowego stanął po stronie rządu. W tym samym roku wstąpił do nowicjatu dominikanów w Krakowie, wtedy też przyjął imiona zakonne: Innocenty Maria, którymi sygnował swe prace. W latach 1928-1943 odbył studia filozoficzne i teologiczne we Fryburgu i Rzymie. Był profesorem logiki w watykańskim Collegium Angelicum w latach 1934-1940. Habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1938 r.
Wojna
Podczas kampanii wrześniowej był kapelanem 80. Pułku Piechoty. Brał udział w bitwie pod Kockiem z Samodzielną Grupą Operacyjną Polesie gen. Franciszka Kleeberga. Przedostał się do Rzymu i w grudniu 1939 r. pełnił funkcję sekretarza komitetu dla ratowania profesorów UJ aresztowanych przez gestapo w Krakowie.
Następnie brał udział w bitwie o Monte Cassino i pod Lorento jako starszy kapelan w stopniu majora. Był szefem wydawnictw religijnych 2. Korpusu Polskiego od lipca 1944 r. do października 1945 r.
Rektor i pilot
Po wojnie profesor filozofii współczesnej na Uniwersytecie we Fryburgu, którego był rektorem w latach 1964-1966. Visiting Professor uniwersytetów w USA i Argentynie. Twórca Instytutu Europy Wschodniej, redaktor czasopisma „Studies In Soviet Thought” i serii wydawniczej „Sovietica”. Doradzał w sprawach sowieckich rządom: RFN, RPA, Argentyny i Szwajcarii.
Założyciel i pierwszy rektor Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii. Członek Rady Muzeum Polskiego w Raperswilu. Autor 31 książek, ponad 200 artykułów naukowych, współautor ok. 70 prac.
W wieku 70 lat uzyskał licencję pilota.
Dziennikarz i publictysta
Zaprzyjaźniony z Jerzym Giedroyciem od czasów studenckich, drukował swoje artykuły w „Buncie Młodych”. Na łamach „Kultury” opublikował szereg artykułów dotyczących m.in. filozofii, religii, spraw sowieckich. W 1951 r. we wrześniowym numerze miesięcznika ogłosił Zarys Manifestu Demokratycznego - dokument programowy „Kultury”, który był rozpowszechniany w osobnej odbitce i podpisany przez jej zespół. Współpracował z Instytutem Literackim do końca życia.
Bibliografia
Poza Instytutem Literackim wydał m.in.:
O patriotyzmie
Szkocja 1942, Warszawa 1989
Filozofia bolszewicka
Włochy 1946
ABC tomizmu
Londyn 1950
Szkice etyczne
Londyn 1953
Ku filozoficznemu myśleniu
1960 (wyd. pol. 1986)
Marksizm-leninizm: nauka czy wiara
Lublin 1988
Między logiką a wiarą
Montricher 1988
Szkice o nacjonalizmie i katolicyzmie polskim
Komorów 1998
Logika religii
Warszawa 1990
Logika i filozofia: wybór pism
Warszawa 1993
Sens życia i inne eseje
Kraków 1993
Zarys historii filozofii
Kraków 1993
Podręcznik do mądrości tego świata
Warszawa 1994
Wspomnienia
Kraków 1994
Lewica, religia, sowietologia
Warszawa 1996