Kochany Jurku, dziękuję Ci serdecznie za tak miły list z tyloma wiadomościami, oraz za Kurier Polski, którego Ci bardzo gratuluję – na pismo emigracyjne jest doskonały, biedny Kleszczyński bawi się w chłopomana, ale takie już czasy...

Ojciec Bocheński podkreśla, że to nie on jest autorem artykułu, który wywołał tak gwałtowne reakcje, ale zgadza się z tezami... Artykuł ukazał się w "Kurierze Polskim" 17.03.1940 r. 

 PoJG_Bocheński In

Jan Nowak-Jeziorański proponuje Giedroyciowi publikację swoich wspomnień z okresu wojny. Ukazały się one w numerze 4.-5. w roku 1949 pod tytułem „Operacja Whitehorn. Pamiętnik kuriera”.

O staraniach o uwolnienie profesorów UJ i polskich intrygach...

PoJG 08.01

Ze względu na rosnącą liczbę polskich żołnierzy w Wielkiej Brytanii Jerzy Giedroyc próbuje się dowiedzieć u Aleksandra Piskora, czy możliwe jest wydanie słownika polsko-angielskiego.

Jerzy Giedroyc proponuje Aleksandrowi Piskorowi wydanie słownika polsko-hiszpańskiego dla żołnierzy wyjeżdżających do... Brazylii.

Konstanty Regamey opisuje Jerzemu Giedroyciowi, czego dowiedział się podczas krótkiego pobytu w Polsce.

Jerzy Giedroyc nakazuje, żeby przysłać do Londynu potrzebne czcionki drukarskie.

List Giedroycia do Fedeckiego, w którym dzieli się on swoim niepokojem związanym z fatalną sytuacją na Białorusi.

Herling-Grudziński podejmuje próby zorganizowania wyjazdu do Polski, problemem jest nie tylko paszport, ale także zupełnie prozaiczne sprawy, takie jak sposób transportu gotówki. 

 PoJG 08.01

Aleksander Piskor zdaje Jerzemu Giedroyciowi sprawę z tego, z jakimi trudnościami boryka się rozprowadzanie polskich książek w Anglii, i proponuje, by Instytut zaczął drukować książki po... angielsku.

Witold Rajkowski omawia Jerzemu Giedroyciowi swój punkt widzenia na sprawy zaprzątające emigrację, zwłaszcze kwestie polityki historycznej.

Jerzy Giedroyc prosi Władysława Folkierskiego o pomoc w przejęciu matryc od likwidowanego wydawnictwa polskiego w Jerozolimie.

Stefan Kisielewski próbuje się dowiedzieć, skąd biorą się problemy przy dostawie „Kultury” do polskich bibliotek. Podczas rozmowy ze Starewiczem z Wydziału Prasy i Propagandy KC dowiaduje się, że dopuszczą najwyżej 50 egzemplarzy „Kultury”, bo (dosłownie): „Mamy bardzo skomplikowaną sytuację wewnętrzną i zewnętrzną, dokonujemy trudnych manewrów i w tym celu musimy mieć prasę pod kontrolą”.

Niestrudzony Redaktor od kolejnych osób próbuje dowiedzieć się, jak będzie z debitem dla „Kultury” w Polsce. W związku z odwilżą były nadzieje, że uda się zorganizować normalną sprzedaż w kraju, ale z listu na list wygląda to coraz mniej prawdopodobnie.

Zniechęcony Redaktor wysyła Sabbatowi opisy polskich ośrodków emigracyjnych, nie pozostawiając na nich suchej nitki. Jest przerażony brakiem organizacji, publicznym praniem brudów i pieniactwem, jednocześnie nie chce się angażować w żadne emigracyjne spory, ponieważ niepokoi go przede wszystkim sytuacja w Kraju.

Jerzy Turowicz ogłasza w „Tygodniku Powszechnym” konkurs na wspomnienia żołnierzy Polski Podziemnej i prosi Redaktora o upowszechnienie tej informacji.

„Regułą jest, że kto ma jakieś intelektualne ambicje i urywa się, marnieje." - pisał Czesław Miłosz do Zygmunta Hertza. W liście tym wylicza on trudności, które spotykają polskich emigrantów, pisze o braku litości wobec Polaków i o sposobach znieczulania się.

Giedroyc składa Turowiczowi zamówienia antykwaryczne - prosi o dzieła zebrane Elizy Orzeszkowej dla pani Zofii i kilka czasopism dla siebie. Jednocześnie przypomina Turowiczowi o możliwości przesłania lekarstw z Francji.

Tadeusz Chrzanowski narzeka Giedroyciowi na sytuację w Kraju.  „Jesteśmy nazajutrz po wyborach samorządowych i żałosna niskość frekwencji wydaje się wskazywać na to, że owa dojrzałość społeczeństwa, którą głosili niemal wszyscy w ostatnich czasach, winna być zakwestionowana. Obawiam się, że mylono dojrzałość z lenistwem”.

Lubański, zainspirowany słowami Giedroycia po przyznaniu mu doktoratu honoris causa na Uniwersytecie Jagiellońskim postanawia do niego napisać z pytaniem. Wspomina rodzinę Giedroyciów, z którą jego rodzina przyjaźniła się przed wojna w Olkuszu i zapytuje, czy Redaktor jest tym samym Jerzym Giedoryciem, którego on pamięta sprzed wielu lat.

Jedlicki poświęca obszerną część listu na wyjaśnienie Giedroyciowi cen książek i pism w Izraelu. Okazuje się, że Kultura i książki IL kosztują drogo.

Giedroyc opisuje szczegółowo złą sytuację polskich intelektualistów – represje wobec naukowców i artystów. Streszcza też problemy z tłumaczeniem zbioru Abrama Terca „Sąd idzie. Co to jest realizm socjalistyczny”.

Redaktor opisuje w tym liście, jak jego zdaniem powinna wyglądać rola Polski pośród innych państw Europy Środkowo-Wschodniej. Pisze też o potrzebie stworzenia dobrej gazety w Rosji, do czego usiłuje namówić kolejne osoby. Problemy z  Biblioteką Czapskiego.