Dzieciństwo i młodość
W dzieciństwie mieszkał z rodzicami w Małoszycach, w 1911 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie w 1922 r. ukończył Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki, a w 1927 r. studia prawnicze. Wyjechał do Paryża, by studiować filozofię i ekonomię. Od 1934 r. współpracował z pismami codziennymi i literackimi.
Publikował m.in. w: „Kurierze Porannym”, „Skamandrze”, „Czasie”. W 1933 r. ogłosił „Pamiętnik z okresu dojrzewania”, a w 1937 r. ukazała się „Ferdydurke”.
29 lipca 1939 r. wyruszył w podróż MS „Chrobry” do Ameryki Południowej, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. Osiadł w Argentynie, w Buenos Aires.
Argentyna
W 1941 r. dostawał zasiłek z poselstwa polskiego. Żył w trudnych warunkach materialnych, zarabiał, pisząc teksty ogłaszane w prasie argentyńskiej. W latach 1947-1955 podjął pracę sekretarza dyrekcji w Banco Polacco, po czym utrzymywał się ze stypendium RWE, Funduszu Artura Koestlera i z prywatnych wykładów.
W Europie
W kwietniu 1963 r. dzięki stypednium Fundacji Forda opuścił Argentynę. Najbliższy rok miał spędzić w Berlinie Zachodnim. W maju wylądował we Francji i poprzez Paryż i Maisons-Laffitte, gdzie spotkał się z Jerzym Giedroyciem, pojechal do Berlina. Wizytę tę opisał w „Dzienniku transatlantyckim" („Kultura”, nr 11/1963).
W maju 1964 r. znów przybył do Paryża, a następnie zatrzymał się w opactwie Royaumont, gdzie mieścił się dom pracy twórczej Fondation Royaumont. Poznał tam swoją przyszłą żonę Marię Ritę Labrosse. W październiku 1964 r. zamieszkali w Vence niedaleko Nicei.
Otrzymał nagrody: w 1962 r. londyńskich „Wiadomości” za „Dziennik 1957-1961”; w 1966 r. Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku; w 1967 r. Międzynarodową Nagrodę Literacką Wydawców (Prix Formentor); w 1969 r. Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie.
Z Instytutem Literackim związał się w 1950 r. Od tego czasu IL był wydawcą jego dzieł, a w „Kulturze” publikował systematycznie swoje teksty. Należał do jednych z najważniejszych współpracowników i autorów oficyny. Zadebiutował fragmentem „Trans-Atlantyku” w majowym numerze „Kultury” z 1951 r.
Dzięki Konstantemu A. Jeleńskiemu, bliskiemu współpracownikowi Jerzego Giedroycia, jego twórczość znalazła uznanie wśród wydawców Zachodu i była tłumaczona na wiele języków.
„Kultura” przyznała pisarzowi Nagrodę Literacką w 1960 r.
