Historyczka literatury, krytyczka literacka, eseistka, tłumaczka.
W latach 1925–1930 przebywała w Paryżu jako stypendystka, zbierając materiały do biografii Adama Mickiewicza (La vie de Mickiewicz, 1931). Po powrocie do kraju umieszczała różne artykuły i recenzje literackie w ważniejszych periodykach i gazetach, współpracowała z Polskim Słownikiem Biograficznym, dla którego napisała wiele biogramów dotyczących rodziny, np. Józefa Napoleona Czapskiego.
W roku 1938 otrzymała nagrodę "Wiadomości Literackich" przyznawaną za najwybitniejszą polską książkę ("Ludwika Śniadecka", Kraków 1938 r.).
Podczas okupacji działała w Radzie Pomocy Żydom „Żegota”. Na emigracji od 1945 r. - na Zachód przedostała się przez "zieloną granicę". Publikowała w „Tygodniu Polskim”, „Wiadomościach”, „Życiu”. Należała do Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Od 1947 r. związana z paryską „Kulturą”. Latem 1948 r. zamieszkała w jej siedzibie wraz z bratem Józefem. Na łamach „Kultury” ogłaszała artykuły dotyczące m.in.: religii, polskiej emigracji powojennej i XIX-wiecznej, literatury, ponadto recenzje książek, przekłady m.in.: André Malraux, Daniela Halevy.
Wybrane publikacje:
Poza Instytutem Literackim wydała:
- Ludwika Śniadecka, Rzym 1946 (wznowienie)
- Miłosierdzie na miarę klęsk, Londyn 1954
- Szkice Mickiewiczowskie, Londyn 1963
- Dwugłos wspomnień, Londyn 1965
- Gwiazda Dawida i dzieje jednej rodziny, Londyn 1975
- Europa w rodzinie, Paryż 1970
