Rosyjski pisarz, redaktor naczelny kwartalnika „Kontinent”. W dzieciństwie bezprizorny, następnie więzień łagru, debiutował w wieku 31 lat. Jego utwory „Kwarantanna” i „Siedem dni stworzenia” szeroko krążyły w samizdacie. Usunięty ze Związku Pisarzy ZSRR, skierowany został na przymusowe lecenie psychiatryczne, a następnie zmuszony do emigracji. Osiadł w Paryżu, gdzie redagował literacki, społeczno-polityczny i religijny magazyn „Kontinent”.
Jerzy Giedroyc opowiada w „Autobiografii na cztery ręce”: „Kiedy Maksimow przyjechał do Paryża, Sołżenicyn poradził mu, by porozumiał się z nami co do tego, jak zorganizować pismo, co spowodowało nasze wejście do »Kontynentu«. (...) Nawiązała się między nami bardzo serdeczna współpraca. Józio, Gustaw i ja zostaliśmy członkami redakcji »Kontynentu«”.
Za jeden ze swoich największych sukcesów uważał Redaktor podpisy Rosjan – w tym właśnie i Maksimowa – pod tekstem „Deklaracji w sprawie ukraińskiej” z 1973 roku.
