Pisarz i eseista. Skończył gimnazjum w Stryju, studia podjął najpierw we Lwowie, a później w Wiedniu, uzyskując tytuł doktora za rozprawę o Heglu.
Walczył w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu wstąpił do Wojska Polskiego. Po demobilizacji działał w PSL „Wyzwolenie”, a także publikował w związanym z piłsudczykami czasopiśmie „Droga”, pisząc głównie teksty poświęcone filozofii religii. W 1930 r. zaszył się w górach, gdzie przez pięć lat pisał swoje dzieło „Na wysokiej połoninie” - pierwszą część trylogii.
Interesowały go problemy Huculszczyzny, miejsca wspólnego życia Polaków, Ukraińców i Żydów.
We wrześniu 1939 r. przedostał się na Węgry razem synem i Jerzym Stempowskim a gdy powrócił, by przeprowadzić resztę rodziny, został aresztowany przez NKWD. Po zwolnieniu udało mu się uciec na Węgry, skąd z pomocą Konstantego A. Jeleńskiego przeniósł się do Niemiec. Stamtąd przeprowadził się do Francji, gdzie nawiązał współpracę z „Kulturą” i znajomość z Jerzym Giedroyciem.
Ważnym miejscem w jego powojennym życiu stał się dom letni w La Combe, wiejska zagroda, w której Vincenza odwiedził w 1951 r. Czesław Miłosz. W 1965 r. w Bibliotece „Kultury” wydany został jego zbiór „Po stronie pamięci”. Po wielu latach spędzonych w Grenoble pod koniec lat 60. pisarz przeniósł się do Lozanny, gdzie umarł.
