Publicysta i działacz społeczny. Mieszkał w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1949). Od 1946 r. publicysta m.in „Dziś i Jutro” i „Słowa Powszechnego”. Wstąpił do Sodalicji Mariańskiej, poprzez którą poznał Bolesława Piaseckiego. Związał się zawodowo i ideologicznie z nim i kierowanym przez niego PAX-em (do 1957). W 1950 r. został członkiem zarządu Caritasu. Zastępca redaktora naczelnego „Za i Przeciw” (1957). W latach 1960-1970 członek redakcji miesięcznika „Więź”. Od 1971 r. do 1973 r. redaktor naczelny i dyrektor wydawnictwa „Verum”, w latach 1974-1987 członek redakcji „Tygodnika Powszechnego”. Od 1986 r. do 1988 r. redaktor naczelny „Znaków Czasu”, radca społeczny prymasa Polski Józefa Glempa w latach 1984-1987.
Po 1989 r.
W 1993 r. wszedł do sejmu z listy PSL-u jako poseł niezrzeszony. W 2006 r. ujawniono dokumenty Instytutu Pamięci Narodowej, w których figuruje on jako TW „Michalski” i „Historyk”. Andrzej Friszke zaznacza, iż mimo wszystko Micewski był pisarzem suwerennym, politycznym graczem, a kontakty z SB traktował jako wygodne w tej grze narzędzie.
Twórczość
Autor książek: „Z geografii politycznej II Rzeczypospolitej” (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 1965), „W cieniu marszałka Piłsudskiego. Szkice z dziejów myśli politycznej II Rzeczypospolitej” (Czytelnik, Warszawa 1968), „Roman Dmowski” (Verum, Warszawa 1971), „Współrządzić, czy nie kłamać. PAX i Znak w Polsce 1945-1976” (Libella, Paryż 1978), „Kardynał Wyszyński. Prymas i mąż stanu” (Editions du Dialogue, Paryż 1982), „Polityka staje się historią” (Czytelnik, Warszawa 1986), „Kościół wobec 'Solidarności' i stanu wojennego” (Editions du Dialogue, Paryż 1987), „Katolicy w potrzasku. Wspomnienia z peryferii polityki” (BGW, Warszawa 1993), „Ludzie i opcje. 53 sylwetki sceny politycznej” (BGW, Warszawa 1993), „Dziennik idącego samotnie. Czerwiec 1993-wrzesień 1998” (Projekt, Warszawa 1998).
Nagrody
Laureat nagród: „Polityki” (1969), Fundacji Jurzykowskiego (1975), „Kultury” paryskiej dla historyków (1981) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1995).
