W latach 1953–1956 studiował hungarystykę i polonistykę na Uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie. Był redaktorem uniwersyteckiej gazety Egyetemi ifjúság oraz organizatorem studenckiego strajku podczas rewolucji węgierskiej 1956 r. Po upadku powstania wyemigrował do Anglii i kontynuował studia na Uniwersytecie Oksfordzkim.
W 1966 r opublikował pierwszą węgierską monografię dotyczącą polskiej poezji w latach 1945–1956. Wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley i Uniwersytecie Harvarda. W latach 1958–1961 był członkiem zarządu Stowarzyszenia Pisarzy Węgierskich za Granicą. Od 1969 r wykładał literaturę polską w Instytucie Wschodnioeuropejskim Uniwersytetu w Cambridge. Przeszedł na emeryturę w 2001 r. Tłumaczył na węgierski dzieła Czesława Miłosza, Witolda Gombrowicza i Marka Hłaski.
Listowny kontakt z Jerzym Giedroyciem nawiązał na początku 1958 r. - ośmielony przez Konstantego Jeleńskiego, którego poznał podczas wakacji we Francji.
Problematyka węgierska była do tej pory niemal nieobecna na łamach miesięcznika, co się zmieniło dzięki współpracy z G. Gömörim. Prócz tekstów wlasnych, Gömöri dostarczał Redaktorowi przetłumaczone artykuły z prasy węgierskiej i informował go o ważniejszych wydarzeniach literackich. Świadczy o tym wieloletnia (1958-2000) korespondencja Redaktora z G. Gömörim.
W 2018 r. Wydawnictwo Neriton opublikowało wybór korespondencji Jerzego Giedroycia i Györgya Gömöriego Polski redaktor i węgierski polonista w opracowaniu Gabora Lagziego.
