Maria Boniecka opisuje Redaktorowi szczegóły jej zmagań z cenzurą i kulisy pierwszego zamknięcia czasopisma "Ziemia i Morze".

[30.3.57]

Szanowny Panie Redaktorze!

Dopiero dziś mogę w kilku słowach dopełnić wyjaśnień.

Redakcja została mianowana przez KW. Partii. Red. nacz. (jedyną bezpartyjną osobę) zapewniano uroczyście że Zespół będzie umiał i mógł poprowadzić pismo w „ramach” i „po linii”. Redaktor ów zdawał sobie w pełni sprawę że nazwisko jego jest jedynie firmą. [ale] – woj. szczecińskie tak długo walczyło o pismo, [że] żadne względy nie miały mocy powstrzymania całej sprawy.

Zespół rzeczywiście wydawał się odpowiedni:

sekret. Redakcji – b. major KBW ofic. polit. wych. Kolega drugi – absolwent Instytutu im Gorkiego w Moskwie, inni (b. sekretarz propagandy) jaknajaktywniejsi członkowie partii.. Ale były i względy obiektywne: aktualny czas.

Plącze mi się popularny fragment z Pana Tadeusza. „Wszystkim się zdawało, że Wojski wciąż

gra jeszcze…”

Praca była trudna i przykra.

Walka z cenzurą, która na prowincji zaatakowała maksimum rezerwy – zabierała czas i energię.

Zamknięcie pisma przyszło niespodziewanie.

Powodem istotnym były sugestie cenzury.

I wtedy Komitet woj. żaządał zmiany redaktora.

Było to w grudniu. Red. był na urlopie w Krynicy. Zespół wniosek przyjął i aprobował. Zespół został. Red. zwolniono natychmiast.

Oczywiście za błędy, sprecyzowano je nawet – sprawa Węgier, Wybory, mętniactwo.

Wszystko było dość ordynarne i brutalne.

Wsród materiałów dowodowych były również fragmenty przedruków z pism emigr.

Ot i wszystko.

Pismo wychodzi. A to chyba jest najważniejsze. Ludzie są tacy i owacy. A problemy mają to do siebie, że trzeba je stawiać.

Łączę pozdrowienia

dla wszystkich Kolegów z Waszej

Redakcji

Moj poprzedni adres jest nadal aktualn[y]

30.III.57.                      [ZIEMIA

                                          I

                                    MORZE]