Szkołę średnią ukończył w Gdyni (1936). Debiutował poetycko w czasopiśmie „Kuźnia Młodych” (1935). Studiował w Warszawie prawo oraz pianistykę. We wrześniu 1939 r., po udziale w obronie Oksywia, został osadzony w stalagu Neubrandenburg, a następnie w oflagu Gross Born.
Po wojnie zamieszkał w Krakowie. Później osiedlił się w Szczecinie (1947-1956). W latach 1956-1957 pracował w redakcjach „Po prostu” i „Nowej Kultury” w Warszawie. W roku 1967 został zaproszony do wygłoszenia mowy inaugurującej Międzynarodowe Targi Książki we Frankfurcie. Po pobytach na stypendiach w Berlinie (1967- 68 i 1970) oraz w Lucernie (1970) zamieszkał w roku 1971 r. w Berlinie Zachodnim.
Po wystąpieniu z PZPR w roku 1968 r., na znak protestu przeciw inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację, został objęty w Polsce zakazem druku. Po odmowie przedłużenia paszportu w roku 1972 r. podjął wraz żoną, Marią Kurecką, decyzję o emigracji. Wcześniej, w prasie krajowej oskarżano go o zdradę w związku z publikacją w języku niemieckim w Szwajcarii książki Polaku, kim jesteś? (1971).
Zamieszkał w Berlinie Zachodnim na stałe. W „Kulturze” publikował w latach 1972-1985, przede wszystkim eseje, a także recenzje, wiersze i przekłady z niemieckiego. Korespondował intensywnie z Jerzym Giedroyciem w całym okresie współpracy redakcyjnej. Wiele jego dzieł ukazało się dopiero po śmierci, m.in. tomy poezji: Faeton (1988), Cząstkowa próba o człowieku (2005), Spis ludności (2005), powieść Sama niewinność (2017), dramat Umieralnia (2019).
