Filozof, socjolog, publicysta, nauczyciel akademicki, działacz społeczny i polityczny. W latach 1930-1936 studiował filozofię, z której obronił doktorat i zrobił habilitację na Uniwersytecie Poznańskim.
W czasie II wojny światowej wstąpił do 10. Pułku Dragonów 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. Walczył pod Falaise i zdobywał Wilhelmshaven.
Po wojnie osiadł najpierw w Londynie, pracując w latach 1949-1951 w Stowarzyszeniu Kombatantów Polskich. Redagował „Polish Affairs” w latach 1955-1959. Następnie od 1955 do 1959 pracował w RWE w Monachium i kontynuował karierę profesorską m.in. w Instytucie Badań Europy Wschodniej we Fryburgu, na Columbia University w Nowym Jorku, wykładał filozofię i nauki społeczne w Carlton University w Ottawie w latach 1969-1977.
Autor licznych książek i artykułów naukowych. Należał do Rady Naczelnej Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja” w latach 1947-1977, Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie w latach 1950-1977, Stowarzyszenia Kombatantów Polskich w okresie 1946-1977, ponadto do Anglo-Polish Society, The British Joint Committee for Polish Affairs. W 1971 r. został laureatem nagrody Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku.
W „Kulturze” pierwszy tekst ogłosił w numerze majowym z 1948 r., z miesięcznikiem współpracował do końca życia. Publikował artykuły poświęcone socjologii oraz myśli filozoficznej, pisał o roli inteligencji, jej społecznej funkcji, a także na temat rewizjonizmu w kraju. Analizował również sytuację polityczną w Polsce, szczególnie po Październiku 1956. Recenzował książki polskich filozofów, marksistów.
Wybrane publikacje:
Wydał poza Instytutem Literackim m.in.:
