Człowiek legenda dla założycieli i twórców Instytutu Literackiego. Jego osobowość, światopogląd i publicystyka miały bardzo poważny wpływ na Jerzego Giedroycia i m.in. Józefa Czapskiego. Jest to postać wielokrotnie przywoływana zarówno w osobistych wspomnieniach Redaktora, w jego korespondencji z wieloma autorami, jak i w publicystyce na łamach Kultury, czy w materiałach drukowanych w Zeszytach Historycznych.
Był najmłodszym synem Adolfa Bocheńskiego i Marii z Dunin-Borkowskich. Jego braćmi byli o. Innocenty Bocheński i pisarz Aleksander Bocheński. Dzieciństwo spędził w rodzinnym majątku – w Ponikwie w Małopolsce. Ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, po maturze studiował w paryskiej Ecole des Sciences Politiques, dalsze studia (prawnicze) odbył we Lwowie. W tym czasie rozpoczął współpracę z Jerzym Giedroyciem. Był członkiem Związku Akademickiego „Moc Mocarstwowa” i jednym z współzałożycieli Buntu Młodych w 1931 roku. Był konserwatystą, w Dwudziestoleciu był przeciwnikiem Endecji. Był jednym z najbliższych, inspirujących współpracowników i przyjaciół Jerzego Giedroycia.
Podczas II wojny zasłynął niezwykłą odwagą i uporem – mimo wątłego zdrowia udało mu się wstąpić do wojska. Służył w Szwadronie Zapasowym 22 pułku Ułanów Podkarpackich, walczył w kampanii wrześniowej. Po 17 września 1939 r. przeszedł na Węgry, a stamtąd przedostał się do Francji. W Camp de Coëtquidan ukończył podchorążówkę i z Brygadą Podhalańską wziął udział w bitwie o Narwik, gdzie po raz pierwszy został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po ewakuacji brygady do Bretanii i po klęsce Francji, przeprowadzał przez Pireneje żołnierzy i oficerów udających się do Anglii. Po kilku miesiącach wyruszył do Syrii, gdzie wstąpił do Brygady Karpackiej. Został przydzielony do pułku Ułanów Karpackich, z którym bronił Tobruku. Walczył pod Monte Cassino gdzie został ranny. Jako żołnierz Brygady Karpackiej pisywał do pisma Przy kierownicy w Tobruku.
Zginął przy rozbrajaniu miny pod Ankoną, co opisał Melchior Wańkowicz w książce Zupa na gwoździu. Jest pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto.
Odnaleziony w jego papierach tekst Duch dziejów Polski został opublikowany w drugim numerze „Kultury”.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
