Poeta, tłumacz, iberysta. Uczeń gimnazjum w Tarnowskich Górach, w trakcie II wojny światowej został wywieziony do Rzeszy na roboty przymusowe. W 1944 r. udało mu się zbiec do Anglii, gdzie wstąpił do 1. Korpusu. W Szkocji uzyskał maturę, a później rozpoczął studia anglistyczne i iberystyczne na University of Cork. Doktoryzował się w Londynie, gdzie prowadził także Koło Polonistów Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. To działanie doprowadziło do spotkania młodych twórców, spośród których wyłoniła się w późniejszych latach grupa związana z czasopismem „Kontynenty”. W 1953 r. wydał swój pierwszy tomik poezji Czuwanie u drzwi. Był redaktorem naczelnym „Życia akademickiego” w Londynie, „Merkuriusza Polskiego Nowego”, a od 1962 r. miesięcznika „Kontynenty – Merkuriusz Nowy”. Jednocześnie kontynuował karierę jako iberysta, szczególnie interesował się XVII-wieczną poezję hiszpańską. W latach 50. wykładał w School of Slavonic Studies, London School of Economics, a w latach 1963 – 69 na uniwersytecie w Nottingham. Od 1969 r. na stałe zamieszkał w Kanadzie, ale często odwiedzał Europę. W latach dziewięćdziesiątych wykładał literaturę hiszpańską w polskich ośrodkach uniwersyteckich.
Śmieja nawiązał współpracę z „Kulturą” jeszcze w latach pięćdziesiątych. Początkowo publikował głównie własne wiersze (najczęściej z innymi poetami z „Kontynentów”) i przekłady poezji hiszpańskiej. Po przeprowadzce do Kanady rozpoczął także serię tekstów dotyczących Polonii kanadyjskiej, a w latach dziewięćdziesiątych zajmował się historią polskiej literatury emigracyjnej.
