Ukraiński publicysta, dziennikarz, sowietolog, badacz historii Europy Środkowo-Wschodniej. Dzieciństwo i młodość spędził na Kielecczyźnie, w Boszczynku i Przybenicach koło Pińczowa, dokąd jego ojciec został przeniesiony jako nauczyciel. Został usunięty z gimnazjum w Pińczowie, gdy wystąpił w obronie kolegi Żyda. Maturę zdał na ukraińskich kursach w Krakowie, w 1941 r. Studiował historię krajów Europy Środkowo-Wschodniej, Bałkanów, prawo międzynarodowe i języki wschodnie na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. Pracę magisterską poświęconą prasie Ukrainy Zakarpackiej obronił w 1944 r.
Po wojnie pracował w Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie do końca 1949 r. Po przejściu do Berlina Zachodniego rozpoczął pracę w dzienniku „Die Neue Zeitung”. W następnych latach współpracował z licznymi gazetami ukraińskimi, polskimi, niemieckojęzycznymi, m.in. z „Die Neue Zurcher Zeitung” i „Der Tagesspiegel”, pisząc w nich pod pseudonimem „Alexander Korab”.
Doktorat obronił na Wolnym Ukraińskim Uniwersytecie w Monachium, w 1966 r. został profesorem historii najnowszej Europy Wschodniej na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie. W latach 1984-1987 był współwydawcą pisma ukraińskich intelektualistów na emigracji „Widnowa”.
Jego związki z Instytutem Literackim sięgają czerwca 1950 r., wtedy to podczas założycielskiego spotkania Kongresu Wolności Kultury poznał Jerzego Giedroycia i Józefa Czapskiego. Należał do grona najbliższych współpracowników Redaktora.
Zadebiutował w numerze czerwcowym „Kultury” (nr 5/55) z 1952 r. „Kroniką polsko-ukraińską” w nowej kolumnie „Kronika ukraińska”. Od tego czasu drukował stale, aż do likwidacji pisma, głównie teksty dotyczące życia emigracji ukraińskiej, stosunków ukraińsko-polskich, sytuacji politycznej w bloku wschodnim czy w Niemczech.
W 1984 r. został wyróżniony Nagrodą Przyjaźni i Współpracy „Kultury”, którą przekazał na koszty opracowania specjalnego numeru „Kultury” w języku ukraińskim.
Jerzy Giedroyc we wstępie do zbioru tekstów Osadczuka napisał: „Bohdan Osadczuk był i jest nie tylko dokładnym informatorem o stosunkach polsko-ukraińskich, ale przede wszystkim ułatwił »Kulturze« nawiązanie kontaktów z czołowymi działaczami ukraińskimi. Rozpoczynając naszą działalność, nie byliśmy zupełnie zorientowani, jak wygląda emigracja ukraińska na Zachodzie, i tutaj Osadczuk był przede wszystkim bardzo cennym kontaktemenem. Dzięki niemu nawiązaliśmy bliską współpracę z Borysem Lewickim, który stał się bardzo cennym współpracownikiem, a kilka jego książek wydaliśmy w ramach Biblioteki »Kultury«” (B. Osadczuk, „Ukraina, Polska, świat”, wybrał i przedmową opatrzył A.St. Kowalczyk, wstęp: J. Giedroyc, Cz. Miłosz, Sejny 2000).
W maju 2001 r. został odznaczony Orderem Orła Białego.
W innych oficynach ukazały się:
