Zdjęcie
Norbert Żaba - portret z życzeniami z Patmos. / Sygn. FIL02699
© INSTYTUT LITERACKI
Powrót do listy

NORBERT ŻABA

Biografia


PUBLICYSTA, PRZEDSTAWICIEL
ur. 13 lipca 1907 r. w Tallinnie
zm. 15 lipca 1994 r. w Sztokholmie
Pseudonim: Norbert Zaba

Dyplomata i  działacz emigracyjny. Jeden z nielicznych stałych korespondentów, do których Redaktor zwracał się po imieniu. Podjął współpracę z Instytutem Literackim w 1947 r., był jego przedstawicielem na Szwecję i Skandynawię, zajmował się prenumeratą „Kultury”, „Zeszytów Historycznych” oraz kolportażem książek wydawanych przez Instytut.

Jego matka była Estonką, a ojciec Polakiem, oficerem carskim, dowódcą okręgu rewalskiego (tallińskiego). Po I wojnie światowej rodzina przeniosła się do Wilna, ojciec służył w Wojsku Polskim. Po maturze rozpoczął studia w Wiedniu, gdzie ukończył ekonomię w Wyższej Szkole Handlowej. W 1929 r. zamieszkał w Polsce. Należał do „Myśli Mocarstwowej”. Od 1935 r. służył w dyplomacji. W latach 1935-1938 pełnił funkcję attaché prasowego Poselstwa RP w Helsinkach. Następnie w latach 1938-1939 był korespondentem PAT w Berlinie. 
Wybuch II wojny światowej zastał go w Berlinie, gdzie został aresztowany, internowany i wydalony na Łotwę, skąd przedostał się do Danii. W latach 1939-1940 był attaché prasowym Poselstwa RP w Kopenhadze, a następnie ponownie attaché prasowym Poselstwa RP w Helsinkach, do 1941 r. W latach 1941-1945 pełnił funkcję attaché prasowego Poselstwa RP w Sztokholmie. 

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał w Szwecji. Brał czynny udział w życiu społeczno-kulturalnym emigracji niepodległościowej, m.in. pełnił funkcję prezesa Zjednoczenia Polskiego. Promował kulturę polską w Szwecji. Należał do grona najbliższych współpracowników Jerzego Giedroycia, z którym przyjaźnił się od czasów współpracy w „Myśli Mocarstwowej”. 

W 1971 r. założył Towarzystwo Przyjaciół „Kultury”. Stanowił nieocenione źródło informacji m.in. o Polakach mieszkających w Szwecji, szczególnie o emigracji marcowej, sytuacji politycznej w Polsce. W „Kulturze” publikował teksty poświęcone emigracji polskiej w Szwecji, prowadził Kronikę szwedzką, systematycznie dostarczał wiadomości do rubryki Wydarzenia miesiąca. W 1981 r. otrzymał, wraz z Benedyktem Heydenkornem, Nagrodę Przyjaźni i Współpracy „Kultury” z okazji wydania 400. numeru.

Pomiń sekcję linków społecznościowych Facebook Instagram Vimeo Powrót do sekcji linków społecznościowych
Powrót na początek strony