Dyplomata, dziennikarz, publicysta. Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim.
Przed II wojną światową należał do Komunistycznej Partii Polski, z której wystąpił w 1937 r. Związany ze środowiskiem marksistowskich pisarzy i poetów, wydawał „Głosy i Odgłosy”, legalny organ KPP.
W czasie wojny pracował jako robotnik, w 1943 r. wstąpił do PPR. W latach 1947-1951 był konsulem w Detroit, następnie wicekonsulem w Chicago. W 1951 r. został odwołany ze stanowiska, wrócił do Polski i został usunięty z MSZ. Od 1952 r. pracował w Polskim Radiu, prowadził m.in. audycję „Muzyka i aktualności”.
W 1956 r. został korespondentem Polskiego Radia i Agencji Robotniczej w Zachodniej Afryce, a po roku we Wschodniej Afryce. Pod koniec 1968 r. odmówił powrotu do Polski. W styczniu 1969 r. znalazł się w Nowym Jorku, gdzie wystąpił o azyl polityczny.
Do emerytury (1984 r.) pracował w amerykańskich związkach zawodowych. W czasie stanu wojennego współpracował z pismami w Kraju: „Solidarnością Walczącą” i „Poza układem”.
Kontakt z paryską „Kulturą” nawiązał w 1969 r. i był stale obecny na jej łamach. Publikował artykuły poświęcone polityce światowej, Ameryce Północnej, a także sytuacji w Polsce i w Bloku Wschodnim. Od 1974 r. prowadził „Kronikę amerykańską” w ramach rubryki „Wydarzenia Miesiąca”. Dwa razy uhonorowany nagrodami „Kultury”: literacką w 1977 r. za eseje o tematyce amerykańskiej i w 1983 r., kiedy to otrzymał nagrodę Przyjaźni i Współpracy.
Wybrane publikacje:
Poza Instytutem Literackim wydał:
