Pisarka, eseistka, slawistka, teoretyczka literatury, tłumaczka i publicystka.
Dzieciństwo spędziła w Krakowie, uczęszczała do Gimnazjum im. Sebaldy Münnichowej, pobierała prywatne lekcje języków, rysunku i tańca, a także gry na fortepianie – kolejne egzaminy przed komisją konserwatorium krakowskiego zdawała z wyróżnieniem.
W lecie 1939 r. wyjechała do Francji. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jej i jej matce powrót do Polski. Kontynuowała naukę w liceum w Vichy, później w Nicei i Marsylii.
Przez Portugalię dotarła do USA. Zdała maturę w Hunter College w Nowym Jorku. Zaledwie po dwu latach studiów uzyskała dyplom z romanistyki na uniwersytecie Columbia i rozpoczęła pracę wykładowcy, najpierw w Yale University, potem w Indiana Univeristy w Bloomington.
W 1957 r. wróciła do Paryża. Zajmowała się komparatystyką, wykładała, pisała, tłumaczyła, pracując w Centre National de Recherche Scientifique, a także w Université Paris 8.
Zaraz po przyjeździe do Francji nawiązała kontakt z „Kulturą”, w której publikowała tłumaczenia. Znajomością języków obcych była bardzo pomocna, o czym świadczy zachowana korespondencja z Redaktorem. Szybko stała się częstym gościem w Maisons-Laffitte.
Przyjaźniła się z Konstantym A. Jeleńskim, Czesławem Miłoszem, Zbigniewem Herbertem, Gustawem Herlingiem-Grudzińskim, Janem Lebensteinem i ks. Józefem Sadzikiem.
Pomagała studentom, naukowcom z Europy Wschodniej, była skarbnikiem Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1982 r. włączyła się aktywnie w działalność Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej.
Jest pochowana na „francuskiej Skałce” – na cmentarzu w Montmorency.
