Prozaik, publicysta, kompozytor, krytyk muzyczny. Przed II wojną światową ukończył Konserwatorium Warszawskie, krótko studiował też filologię polską i filozofię. Publikował w „Pionie”, „Buncie Młodych”, a następnie w „Polityce”. Był sekretarzem miesięcznika „Muzyka Polska” w latach 1935-1937. Brał udział w kampanii wrześniowej, walczył pod Kowlem i Włodzimierzem. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie, uczestniczył w podziemnym życiu kulturalnym, w działalności konspiracyjnej. Walczył w Powstaniu Warszawskim.
Na początku 1945 r. zamieszkał w Krakowie, gdzie wykładał w Wyższej Szkole Muzycznej, z której został zwolniony po krytyce socrealizmu w muzyce podczas zjazdu szczecińskiego w 1949 r. W 1945 r. założył dwutygodnik „Ruch Muzyczny”. W kwietniu tegoż roku rozpoczął współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”, która trwała do 1989 r. z przerwą w latach 1953-1956. Współpracował także z Polskim Radiem od 1955 r. Od 1945 r. należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich, przekształconego w Związek Literatów Polskich w 1949 roku. Był też członkiem zarządu Stowarzyszenia Autorów „Zaiks”. W 1976 r. został członkiem Polskiego PEN-Clubu. W latach 1957-1965 był posłem na Sejm z ramienia Ruchu Poselskiego „Znak”.
W 1964 r. złożył podpis pod tzw. Listem 34 skierowanym do premiera Józefa Cyrankiewicza w proteście przeciwko cenzurze i polityce kulturalnej władz. Za publiczną krytykę PZPR w lutym 1968 r. został usunięty z ZLP i objęty zakazem druku. Należał do sygnatariuszy tzw. Listu 59 z grudnia 1975 r., którzy sprzeciwiali się projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. Współpracował z KOR i KSS „KOR”.
Od połowy lat siedemdziesiątych XX wieku publikował utwory w krajowych pismach niezależnych, m.in. w: „Biuletynie KOR”, „Aneksie”, „Głosie”, „Krytyce”, „Res Publice”, „Spotkaniach”. W 1989 r. nawiązał współpracę z tygodnikiem „Wprost”, w którym drukował felietony, a rok później ustanowił nagrodę swojego imienia. Otrzymał liczne nagrody za swoją działalność literacką, muzyczną i społeczną m.in.: w 1974 roku Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku; w 1979 roku Fundacji im. A. Struga; w 1983 roku Fundacji Max Schmidheiny-Stiftung przy uniwersytecie w Sankt Gallen w Szwajcarii; w 1987 r. im. Stanisława Vincenza; w 1988 r. im. Aleksandra Bocheńskiego.
Od połowy lat trzydziestych XX wieku przyjaźnił się z Jerzym Giedroyciem. Współpracę z Instytutem Literackim de facto rozpoczął w 1967 r. Na łamach „Kultury” od września 1976 r. publikował m.in. felietony skonfiskowane przez cenzurę w kraju w rubrykach „Wołanie na puszczy”, „Widziane inaczej”. Ponadto w piśmie analizował sytuację polityczną w Polsce, drukował fragmenty swych książek.
