Pisarz, diarysta, epistolograf. Syn Henryka Bobkowskiego, generała i profesora Theresianische Akademie w Wiedniu. Dzieciństwo spędził w Lidzie, Wilnie, Warszawie, Toruniu i Modlinie. Matka Stanisława z Malinowskich była siostrą Wandy Osterwiny, żony Juliusza, który wywarł wpływ na wychowanie pisarza.
W latach 1923-1932 uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie w latach 1933-1936. Zadebiutował humoreską w piśmie „Tempo dnia” w 1933 r.
Wojna i wyjazd z Europy
W marcu 1939 r. wyjechał wraz z żoną do Paryża. W dniu wybuchu II wojny światowej pracował w fabryce broni w Chatillon (wtedy pod Paryżem) i wraz z załogą został ewakuowany na południe Francji. W 1940 r. powrócił do Paryża i kontynuował pracę w biurze likwidacyjnym Atelier de Construction de Chatillon. Brał udział we francuskim ruchu oporu.
Po wojnie pracował w Księgarni Polskiej w Paryżu, był magazynierem w paryskim oddziale YMCA, potem w zakładzie mechanicznym remontującym rowery. Współredagował z Andrzejem Chciukiem „Razem Młodzi Przyjaciele”. W latach 1945–1948 współpracował z Józefem Czapskim i Samodzielnym Wydziałem Kultury i Prasy przy Delegaturze 2. Korpusu do spraw Uzupełnień we Francji, tzw. placówką paryską. Redagował biuletyn informacyjny, pisał analizy polityczne. W 1948 r. wyjechał do Gwatemali, gdzie mieszkał do śmierci. Założył warsztat latających modeli samolotowych, a następnie sklep Guatemala Hobby Shop. Współpracował też z londyńskimi „Wiadomościami”.
Obecność
Po wojnie publikował swoje teksty także w prasie krajowej, tj. w „Nowinach Literackich”, „Tygodniku Powszechnym” i „Twórczości”, w której ogłosił pierwszy fragment „Szkiców piórkiem”. Był związany z założonym po wojnie w Londynie Polskim Ruchem Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja”, współpracował z pismem NiD-u, tygodnikiem „Trybuna”.
W 1955 r. przyjechał do Europy z okazji udziału w konkursie latających modeli samolotów w Sztokholmie, odwiedził wówczas Paryż, Monachium i Genewę. W czasie podróży europejskiej spotkał się m.in. z Jerzym Giedroyciem i Aleksandrem Bobkowskim, stryjem, zięciem prezydenta Ignacego Mościckiego.
Ciężko chory na raka zmarł w Gwatemali i został pochowany w Cementerio General w grobowcu rodzinnym dr. Julio Quevedo.
Z Instytutem Literackim związany był od pierwszego numeru „Kultury”, w którym opublikował utwór „Nekyja”. Jerzy Giedroyc poznał pisarza jesienią 1947 r. dzięki Józefowi Czapskiemu, z którym A. Bobkowski wówczas pracował w jego „placówce”. A. Bobkowski należał do najbliższych współpracowników Redaktora. W słowie wstępnym do wydania ich korespondencji z lat 1946-1961 Jerzy Giedroyc pisał: […] Andrzej Bobkowski był postacią nieprzeciętną i fascynującą. Różnica wieku między nami była niewielka, zaledwie kilka lat, a jednocześnie była między nami różnica pokolenia. Był wzruszająco chłopięcy. […] Andrzej stał się moim bliskim współpracownikiem, a jednocześnie łączyły nas bardzo głębokie stosunki osobiste. (J. Giedroyc, „Andrzej Bobkowski” [w:] „J. Giedroyc - A. Bobkowski. Listy 1946–1961”, wybrał, opracował i wstępem opatrzył J. Zieliński, Warszawa 1997, s. 13.)
Ponadto wydano m.in.:
