Politolog.
Dzieciństwo spędził w Warszawie. W czasie II wojny światowej wziął udział w powstaniu warszawskim i trafił do niemieckiej niewoli. W grudniu 1944 r. zbiegł z transportu więźniów. W 1945 r. wraz z rodziną wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczął studia. W 1950 r. wyjechał do Kanady, gdzie spędził kolejnych kilkadziesiąt lat. Doktorat obronił w 1953 r. na uniwersytecie w Montrealu. Pracą naukową zajmował się prawie do końca życia. Drugi doktorat otrzymał na McGill University w 1964 r. W latach 1960-1973 wykładał na Carleton University w Ottawie, po czym przeniósł się na McMaster University w Hamilton, Ontario, gdzie pozostał aż do 1988 r.
Wrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie, gdzie spędził ostatnie lata życia. Współtworzył Europejską Wyższą Szkołę Prawa i Administracji, a w latach 1997-2007 był jej prorektorem.
W 1998 r. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Był autorem znaczących prac naukowych o tematyce politologicznej i historycznej publikowanych w USA i Kanadzie. Pisał przede wszystkim o aktualnej sytuacji politycznej w Europie Środkowej, zajmował się również kanadyjską polityką zagraniczną.
Współpraca Adama Bromkego z „Kulturą” przypada na lata 1970-1974, kiedy to ukazało się kilka analiz politycznych jego autorstwa. Opublikował również tekst o powstaniu warszawskim w „Zeszytach Historycznych”.
Zmarł w 2008 r. w Warszawie, pochowany jest w rodzinnym grobie na Powązkach.
