Żołnierz WP, po 1964 r. generał brygady, publicysta.
Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie studiów działał w Drużynach Sokolich. W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, służył w 3 pułku piechoty. Pełnił kolejno funkcje: dowódcy plutonu, adiutanta batalionu, adiutanta pułku i dowódcy kompanii. Walczył w tym czasie w Karpatach, Besarabii i na Wołyniu.
Dowodził batalionem 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w obronie Lwowa w 1918 r. Od marca do grudnia 1919 r. był szefem sztabu 9 Dywizji Piechoty, a od 2 stycznia do 15 kwietnia 1920 r. słuchaczem II kursu wojennego Szkoły Sztabu Generalnego. Praktykę dowódczą odbył w czasie wojny z bolszewikami na stanowisku szefa sztabu 15 Dywizji Piechoty w Grupie Operacyjnej gen. Romera, a następnie dowódcy 25 pułku piechoty.
W 1920 r. wyjechał do Francji, gdzie do 1922 r. studiował w École Superieure de Guerre. Po powrocie do Polski w marcu 1923 r. został szefem wydziału w Oddziale III Sztabu Generalnego, pełniąc tę funkcję do grudnia 1924 r. Następnie był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. Z dniem 30 czerwca 1927 został mianowany I oficerem sztabu Inspektora Armii. 22 marca 1929 r. został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisko dowódcy pułku. W czerwcu 1932 r. został zastępcą komendanta a następnie kierownikiem katedry taktyki ogólnej w Wyższej Szkole Wojennej. W grudniu 1934 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy.
W 1935 r. został szefem Oddziału III Sztabu Głównego, którą to funkcję pełnił do marca 1939 r., gdy został mianowany na stanowisko II zastępcy szefa Sztabu Głównego (zastępca szefa sztabu do spraw operacyjnych) i funkcję tę pełnił do 18 września 1939 r., kiedy to po agresji ZSRR na Polskę przekroczył granicę polsko-rumuńską. Internowany, przedostał się do Francji. Został tam dowódcą piechoty dywizyjnej 3 Dywizji Piechoty. Po upadku Francji był kierownikiem ewakuacji polskich żołnierzy najpierw w Marsylii a następnie w Grenoble. Od grudnia 1942 r. do maja 1944 r. był konspiracyjnym dowódcą Wojska Polskiego we Francji.
W maju 1944 r wyjechał do Wielkiej Brytanii i pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Piechoty i Inspektoracie Wyszkolenia Wojsk. We wrześniu 1947 r. został zdemobilizowany i wyjechał do Francji, gdzie mieszkał aż do śmierci. Publikował w Zeszytach Historycznych. Jest pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency.
