Historyk literatury i publicysta. Studiował filologię romańską na Uniwersytecie Warszawskim (magisterium: 1966 r.) oraz na Wydziale Filozofii UW (1965-1968). Od 1967 r. doktorant na Wydziale Filologii Obcej UW, prowadził jednocześnie zajęcia dydaktyczne z literatury francuskiej. Doktorat obronił w 1970 r.
W latach 1972-1979 opracowywał dla „Pamiętnika Literackiego” dział pt. „Literatura francuska”. W 1974 r. został członkiem redakcji miesięcznika „Twórczość”, gdzie publikował artykuły i recenzje literackie (także pod pseudonimem „Polikarp Wojciechowski”) i prowadził stały przegląd zawartości czasopism pt. „Stany Zjednoczone” i „Francja”(1979-1981).
W 1975 r. należał do sygnatariuszy „Memoriału 59”, wyrażającego protest przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. W latach 1979-1981 był członkiem redakcji miesięcznika „Res Publica”.
W czasie wprowadzenia stanu wojennego w Polsce przebywał w USA, później zdecydował się pozostać za granicą. W semestrze wiosennym 1982 r. prowadził wykłady na wydziale nauk politycznych Yale University w New Haven (USA). Od sierpnia 1982 r. mieszkał w Paryżu, gdzie został pracownikiem naukowym Centre National de la Recherche Scientifique.
Od 1982 r. należał do Komitetu Wykonawczego Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Kulturze Polskiej. Członek redakcji „Zeszytów Literackich” (od 1983 r.).
W 1990 r. prowadził wykłady o polskiej literaturze emigracyjnej na University of Texas (Austin, USA). W roku akademickim 1994-1995 prowadził seminarium „Literatura a wygnanie” na New York University.
W „Kulturze” publikował od 1970 r. artykuły, recenzje i szkice literackie. W 1989 r. otrzymał Nagrodę Literacką im. Zygmunta Hertza (za całokształt twórczości).
Publikował ponadto w „Tygodniku Powszechnym” (1970-1973, 1977, 1980-1984; pod pseudonimami: Franciszek Dinheim, fd, wk).
Członek Związku Literatów Polskich (1976-1983) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989). Otrzymał m.in. nagrodę Fundacji im. Kościelskich (Genewa, 1975), Nagrodę im. Herminii Naglerowej przyznaną przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie (Londyn, 1984, za książkę pt. „Chusteczka imperatora”), nagrodę Ingram Merrill Award (Nowy Jork, 1988 [1977]), nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (Nowy Jork, 1989), Nagrodę Ministra Kultury (Warszawa, 2004), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2012).
W sieci:
Autorska strona Wojciecha Karpińskiego
Wojciech Karpiński o Jerzym Stempowskim
Spotkanie z Wojciechem Karpińskim poświęcone książce "Henryk" (o Henryku Krzeczkowskim) prowadził Marcin Król. Instytut Teatralny w Warszawie 19 pażdziernika 2016 r.
Wybrane publikacje:
W innych oficynach wydał m.in:
Inne teksty:
Opracowania:
