Pisarz, dziennikarz i radiowiec. W młodości z rodziną tułał się po Rosji, potem osiadł w Warszawie, gdzie rozpoczął studia filozoficzne. Debiutował w 1933 r. powieścią „Wystawa bogów”, później wydał „Gromy z jasnego nieba”, „Przeklętą Wenecję” i „Litość”. Publikował artykuły i opowiadania w tygodniku „Prosto z mostu”. Latem 1939 r. wspólnie z Witoldem Gombrowiczem wsiadł na transatlantyk MS „Chrobry” i znalazł się w Argentynie. Po wybuchu wojny uznał, że jest żołnierzem i musi walczyć. Tym samym statkiem dostał się do Francji, potem wylądował w Wielkiej Brytanii. W latach 1939-1944 najpierw jako żołnierz służył w 10. Brygadzie Kawalerii Pancernej generała Stanisława Maczka, później jako redaktor w radiostacji Świt. W 1945 r. zamieszkał w Urugwaju,w latach pięćdziesiątych był pracownikiem i autorem słuchowisk w Radiu Wolna Europa.
Jerzy Giedroyc napisał do niego wiele listów, zachęcając do pisania. Niechętnie odpowiadał, mało pisał o sobie, zawsze w trzeciej osobie. Dopiero podczas pracy w Radiu Wolna Europa udało się go namówić do nagrania audycji autobiograficznej. W Instytucie Literackim wydał jedną powieść „Turyści z bocianich gniazd”, mało znaną, ale niezwykłą.
