Studiował w Szkole Głównej Handlowej. W 1930 r. obronił pracę magisterską, od 1933 r. przez dwa lata przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie studiował w London School of Economics. W 1936 r. został docentem SGH. W 1938 r. przedstawił rozprawę habilitacyjną. Po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej, a po jej upadku dostał się do niewoli. W roku 1946 powrócił do Polski i uzyskał tytuł profesorapracował w SGH, był też dyrektorem departamentu w Centralnym Urzędzie Planowania. Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1948 r. zwolniono go z pracy w CUP, a dwa lata później został usunięty z PZPR oraz z kierowania Katedrą Gospodarki Planowej na uczelni. W kolejnych latach odmawiano mu prowadzenia wykładów, a także usuwano z kolejnych stanowisk na uczelniach. Po październiku 1956 r. wykładał jako visiting professor na University of Manchester. W 1958 r. otrzymał zaproszenie Fundacji Forda i wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadził wykłady z ekonomii. W 1959 został ponownie odwołany ze stanowiska kierownika Katedry Ekonomii Politycznej i podjął wówczas decyzję o udaniu się na emigrację. Od 1961 r. był profesorem w University of Ghana, trzy lata później wyjechał do Szwajcarii, gdzie w Genewie został dyrektorem programu United Nations Institute for Social Development[2]. W 1969 r. powierzono mu stanowisko profesora planowania ekonomicznego i społecznego w Institute of Social Studies w Hadze, od 1971 r. był prorektorem tego instytutu. Członek i przewodniczący Wydziału Humanistycznego Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Rektor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.
W 1950 r. został wybrany na członka korespondenta Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1994 r. Szkoła Główna Handlowa nadała mu tytuł doktora honoris causa.
Publikował w Kulturze i Zeszytach Historycznych.
